" ما متوجه می شویم که نوشتن این تراز نامه چه قدر به ما کمک میکند ،
تا تصمیمی را که گرفته ایم ، عملی سازیم .همچنین به ما کمک میکند
تا همچنان در پرهیز بمانیم ." دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام صفحه ۳۸
هرگاه من یک عملکرد حتی کوچک برای تغییر شرایطم انجام می دهم
،احساس متفاوتی میکنم. این باعث می شود که من به یادگیری روش
ها و چیزهای مختلف ادامه دهم.
هرگاه به خاطر ترس ، از حرکت بازمانده و فلج می شوم ، فکر می کنم که
حداقل صد کار است که نیاز دارم انجام دهم یا بهتر است انجام دهم یا باید
انجام دهم .در حالی که هیچ کدام از آن ها را انجام نمی دهم .به همین
دلیل بیشتر ازخودم متنفر می شوم .
اغلب ، دیگران به آرامی به من یادآوری میکنند که فقط کافی است اولین
قدم را برداری تا این مانع را از سر راه برداری .
نیاز نیست یک دفعه ده کیلو متر به جلو بروم ،بلکه یک قدم کوچک هم
کافی است تا به هدف نزدیک تر شوم و این آغازی است برای این که بهتر
و روشن تر فکر کنم .
نیازی نیست همه چیز خانه بی عیب و نقص باشد ،اما با طبقه بندی و قرار
دادن هرچیز در جای خودش زندگی قابل اداره تر می شود .
شاید به طور کامل به « برنامه ی غذایی» ام پایبند نباشم ، اما آیا هم
اکنون تمایل دارم دست از پرخوری بردارم ؟ مدت هاست این باور برایم کار
کرده است .
اگر برای داشتن تمایل به انجام یک کار هرچند کوچک دعا کنم ، میتوانم
کوه ها را جا به جا کنم.
امروز برای انجام سهمم دعا میکنم . امروز برای داشتن تمایل دعا میکنم
و نتیجه را رها میکنم .