آوای بهبودی 18 دی

 

"با پرهیز تمرکز و دل مشغولی مان نسبت به غذا کم می شود و خیلی

چیزهای دیگر هم ما را رها می کند ." دوستان بهبودی 12

رها شدن از وسوسه ی غذا به وسیله ی پرهیز یک معجزه است .وقتی

برای اولین بار این جمله ها را در بخش  "دعوت " از کتاب دوستان بهبودی

خواندم ، به نظرم یک رویا بود .اما امروز آن رویا به حقیقت پیوسته است .

در گذشته در تمام طول روز از خودم می پرسیدم "بخورم یا نخورم ؟" گاهی

وقت ها تا خرخره می خوردم و گاهی وقت ها از خوردن جلوگیری می کردم

.غذا اغلب مرکز توجه من بود ؛ حتی اگر مشغول خوردن هم نبودم .

امروز 99/9 درصد اوقات ، هیچ علاقه ای به خوردن بی اختیار ندارم .وقتی

وسوسه ی پرخوری بر می گردد ، از روی تجربه می دانم که اگر به آن " بها

ندهم  " ، می گذرد . همانند بسیاری از دوستانم که از اعتیاد های

دیگرشان رها شده اند ، من نیز پذیرفته ام  " برداشتن اولین لقمه ی

اضافی  " یعنی نداشتن سلامت عقل .من تمایل دارم دردِ نخوردن را تحمل

کنم .چون می دانم این احساس ها می گذرند و من لذت رهایی را دوباره

تجربه می کنم .این گونه به معنای واقعی خودم را دوست دارم . من به

فروتنی نیاز دارم و حاضرم هر کاری بکنم تا پرهیزم را حفظ کنم .

+ نوشته شده در  دوشنبه هجدهم دی ۱۳۹۶ساعت 6:33  توسط سیمین  |