آوای بهبودی ۱۷ خرداد

 

" ما به خاطر رفع پرخوری بی اختیار از وسایل مسخره استفاده کرده ایم و

حتی سلامتی مان را به خطر انداختیم. 

دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام صفحه ۱۸

من یک پرخور بی اختیار بودم.  هویتم و همه ی راه های درست زندگی

کردن را از دست داده بودم.  تمام خلأ های احساسی و روحانی ام را با

غذا پر می کردم و با این کار سلامت عقلم از دست داده بودم. نمی

توانستم درست کار کنم ، در ازدواجم شکست خورده بودم و با این بیماری

ام را از دست داده بودم .

امروز هنوز آن چیز ها را به دست نیاورده ام . اما احساس رهایی و نشاط

می کنم و از بهبودی ام لذت می برم.  امروز دیگر با احساس حسرت و "

ای کاش ها " زندگی نمی کنم. 

در عوض با فروتنی سپاس گزار م که دیگر دیوانگی از زندگی ام  رفته و

امروز مسیری را طی می کنم که مرا به سوی خداوند هدایت می کند و

روز به روز در بهبودی هستم.

+ نوشته شده در  چهارشنبه هفدهم خرداد ۱۳۹۶ساعت 13:15  توسط سیمین  |