آوای بهبودی دوم بهمن

 

" بسیاری از ما بر این باوریم که اگر اطرافیانمان آن طور  که ما می

خواهیم رفتار کنند ، زندگی به کام ما خواهد شد و می توانیم کنترل زندگی

مان را به دست گیریم .اگر صاحب کارمان قدر ما را می دانست ، اگر

همسرمان توجه بیشتری به ما می کرد ، اگر بچه های مان درست رفتار

می کردند ....  دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام ص14

به عنوان مادر دو کودک خردسال ، واقعاً فکر می کردم که اگر بچه هایم

خوب رفتار کنند ؛ خوشحالی من تضمین خواهد شد .یک روز عصر وقتی

نوشته ی بالا را خواندم ، متوجه شدم که چه قدر این طرز فکر شبیه به

افکاری است که من نسبت به غذا  و آثار آن در زندگی ام در نُه سال

گذشته داشتم .گمان می کردم اگر وزنم را کم کنم و روی این وزن ثابت

بمانم ، چه قدر راضی و خوشحال خواهم شد .

در طول سال های آشنایی ام با OA  متوجه شدم که رمز سلامتی و

آرامش من فقط خوشحالی نیست بلکه این است که زندگی ام را "یک روز

یک روز "به نیروی برترم بسپارم .وقتی این کار را انجام دادم ؛ از سنگینی

بار مشکل های زندگی که روی دوشم بود رها شدم .سال ها در پرهیز

ماندن به من ثابت کرد در تمام این سال ها ، این نیروی برترم بوده که مرا

نگه داشته و هدایتم کرده تا چه کاری بکنم و چه کاری نکنم .او مرا در

راستای خواست و اراده اش کمک کرده است .

 خداوندا! همان طوری که امروز بیماری پرخوری من در دست توست ، بچه

های من نیز در دستان تو هستند .ای نیروی برترم می دانم خواست و اراده

ی تو عملی خواهد شد ، نه خواست و اراده ی من .پروردگارا ! خودم ،

بیماری پرخوری ام و فرزندانم را به تو می سپارم .

+ نوشته شده در  دوشنبه دوم بهمن ۱۳۹۶ساعت 5:0  توسط سیمین  |