آوای بهبودی 23 آذر

"وقتی با خداوند صحبت می کنیم ،به او چه بگوییم ؟ما هرچه را که دوست

داریم به خداوند می‌گوییم."دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام ص97

من در گذشته فکر می‌کردم خداوند نمی‌خواهد چیزی از یاوه گویی های 

مرا در مورد ترس، عصبانیت و ناامنی‌هایم بشنود .

اکنون که در بهبودی هستم می‌دانم که خدای من؛ مهربان  وشوخ طبع

است و مرا درک می کند. خدای من همیشه مرا آن گونه که هستم

دوست دارد، حتی اگر من خودم را دوست نداشته باشم.

زمانی که به طور کامل تسلیم می‌شوم ، به صلح می رسم و می دانم که

دیگر نیازی نیست کنترل کنم .می دانم امروز با دعا کردن ،نیروی برترم به

من اجازه می دهد به مشکلات غلبه کنم و به هر دلیل پرخوری نکنم . این

درک من از دعا کردن است.