آوای بهبودی 6 آبان

 

"برای بیشتر ما پرهیز غذایی ، به منزله ی رهایی از اسارت در برابر پرخوری

بی اختیار است که آن را با پذیرش نیروی برتر از خودمان به دست می

آوریم ."پرخوران گمنام ص13

 

هنگامی که نگرانی ها و دلواپسی هایم در مورد زندگی ِ دیگران را به

خداوند سپردم و هر روز زندگی را آسان گرفتم ، به صلح و آرامش رسیدم .

اما برای من سپردن نگرانی هایم به خداوند ؛ بسیار سخت تر از سپردن

غذا و سوء مصرف آن به خداوند است .من تمایل نداشتم از راحتی و

رضایتی که غذا به من می داد دست بکشم .باور نداشتم که راحتی و

آرامش را بدون غذا نیز به دست خواهم آورد .وقتی روزهای در پرهیز را به

یاد می آورم ، گرچه کم بودند ، اما آن روزها آرام و راحت تر بودم .

این کشف مرا به این درک رهنمون ساخت که نیروی برترم آرامش و صلح را

"فقط برای امروز " به من هدیه می دهد .من هر روز باید غذا و بیماری ام را

به خداوند بسپارم . من می توانم "فقط برای امروز " بدون غذای اضافی

آرام باشم .آرامشی که آن را گم کرده بودم و فقط آن را در غذا می یافتم

.اما امروز آن را در همه ی آفریده های پروردگار می یابم .

+ نوشته شده در  شنبه ششم آبان ۱۳۹۶ساعت 0:14  توسط سیمین  |