آوای بهبودی یکم آبانماه

توانیم صادقانه بابت سهم و نقش خود در آن قضایا جبران خسارت کنیم ."

دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام ص7

عنصر حیاتی برای من در قدم هشتم ، بخشش است .تا زمانی که

نیاموزم  چگونه ببخشم ، حتی نمی توانم ببینم که در کجاها مقصر بوده ام .

من از رنجش عمیقی که نسبت به والدینم داشتم ؛به خاطر سوء استفاده

هایی که در کودکی از من شده بود ،  آگاه نبودم .ناامنی ،ترس از طرد

شدن و عدم ارزش نهادن به خودم همگی نتیجه ی مستقیم سرکوب آن

احساس ها بودند .من خاطرات گذشته و قدیمی ام را در مورد سوء

استفاده هایی که از من شده بود ،صادقانه جست و جو کردم .هم چنان

که آن ها را مرور می کردم ؛ نفرت ، احساس حقارت و خشم عمیقم را

همراه با اشک از وجودم بیرون ریختم .

فکر می کردم که نمی توانم اشتباه های خودم را ببخشم .به خصوص

جاهایی که خودم هم مقصر بودم و لجبازی کرده بودم .ناگهان اتفاقی برایم

افتاد ؛ برای داشتن یک "روح " بخشنده دعا کردم .کم کم با خودم به صلح

رسیدم و توانستم خودم را ببخشم .سپس به طور کامل از همه ی آن

احساس های مخرب رها شدم  و التیام یافتم .وقتی معجزه ی بخشش

اتفاق افتاد ، جبران خسارت ها نیز به طور طبیعی اتفاق افتادند.