آوای بهبودی ۳ تیر

 

" تصور کنیم بحث های خدا شناسی ما به نتیجه رسیده و خاتمه پیدا کرده

اند‌؛ بیاییم این بار ایده ی جدیدی را امتحان کنیم . حضور یک نیروی روحانی

که برای نجات زندگی مان نیاز ضروری به آن داریم ."

دوازده قدم و دوازده سنت پرخوران گمنام صفحه ۲۳

قبل از  OA ،  به تنهایی در خانه می نشستم و تا خرخره می‌خوردم . آن

زمان احساس طرد شدن ،کرختی ، و هیجان خاصی داشتم . این کار باعث

شده بود که ترس ، خشم و اندوه ، زندگی ام را همراه با غذا به جلو ببرد .

دو چیز مرا نجات داد : یکی این که فهمیدم در زندگی ام،  سخت به کمک

نیاز دارم و دیگر اینکه باور کردم راه حل مشکلم را  در OA می توانم بیایم .

می‌دانستم که زندگی ام به این برنامه بستگی دارد ، پس  اراده و عزم

خود را جزم کردم تا این برنامه را کار کنم. من باید به همه ی کشمکش

های اعتقادی ام خاتمه می‌دادم و به گونه ای رفتار می کردم که  گویی

باور دارم یک نیروی برتر می‌تواند به من کمک کند .

احساس نیاز و ناامیدی، مرا رها کرد و من به سرچشمه ی انرژی وصل

شدم .کسی که حالا آن را خدا می‌نامم .سرچشمه ای سرشار از

آسودگی،  پذیرش ،عشق و صلح .

خداوند دلیل پرهیز من است و باعث می شود که در امتحان های سخت

زندگی و هنگام رنج ها آسوده خاطر باشم . شاید من به این بیماری نیاز

داشتم تا بتوانم این راه حل را پیدا کنم.

+ نوشته شده در  شنبه سوم تیر ۱۳۹۶ساعت 15:17  توسط سیمین  |